Pierwszy w Polsce/po polsku podręcznik do pracy z chłopcami i mężczyznami

Zapraszam do zapoznania się z nową publikacją Poradnik - jak pracować z chłopakami i młodymi mężczyznami na temat przemocy. Autorzy i autorki pozycji - dr Iwona Chmura-Rutkowska, Anna Dzierzgowska, dr Maciej Duda, Łukasz Wójcicki, Eweryst Zaremba - pod redakcją Joanny Piotrowskiej przygotowali_ły podręczną publikację z merytorycznym wprowadzeniem i gotowymi inspirującymi scenariuszami zajęć do pracy z chłopcami i mężczyznami.

Podręcznik w formie online do pobrania tutaj.

Fragment wprowadzenia:

Chłopcy przeciętnie około trzykrotnie częściej niż dziewczęta są sprawcami przemocy zarówno wobec rówieśników, jak i dorosłych. Równocześnie, wyłączając przemoc seksualną oraz szykanowanie ze względu na płeć – chłopcy są częściej niż ich rówieśniczki ofiarami wszystkich pozostałych form zachowań agresywno-przemocowych. We wszystkich krajach większy odsetek chłopców niż dziewcząt ryzykownie pije alkohol, pali papierosy, bierze narkotyki isięga po „dopalacze”. Chłopcy mają również bardziej negatywny stosunek do szkoły i nauki, a także częściej naruszają zasady i regulaminy szkoły. Ów wzorzec antyspołecznego nastawienia i zachowania sprawców przemocy, w wielu przypadkach utrzymuje się w kolejnych etapach życia. Generalnie chłopcy w dużo większym stopniu akceptują przemoc, twierdząc że jest potrzebna i ułatwia życie oraz skłonni są usprawiedliwiać przemoc „specjalnymi cechami” ofiar. Chłopcy wychowywani są pod ogromną presją, by realizować kulturowy „skrypt” tradycyjnie rozumianej męskości, ponieważ społeczeństwo bardzo wcześnie upomina się o cechy męskie u chłopców i dorastających mężczyzn. To oznacza, że na każdym kroku spotykają się z afirmacją użyteczności, „naturalności” i atrakcyjności męskiej agresji i przemocy zarówno w relacjach interpersonalnych, jak i w społeczeństwie. Efektem ma być umiejętność noszenia przez całe życie „maski twardziela”, która ukrywa prawdziwe uczucia i uniemożliwia nawiązanie autentycznych relacji międzyludzkich. Pod maską – jak zauważa W. Pollack jednak z czasem robi się gorąco, brakuje powietrza i wzrasta ciśnienie. Przemoc wtedy to tylko kwestia czasu. Chłopcy zarówno od rówieśników, jak i dorosłych dowiadują się, że „rzucają piłką jak dziewczyna”, „ubierają się jak baby”, lub są „mamisynkami”. Te komunikaty zarówno dla chłopców, jak i dziewcząt oznaczają tyle, że dziewczyny i kobiety są słabe i gorsze. Dominacja, władza i kontrola są cechami budowania i utrzymywania tożsamości chłopaka oraz akceptowanym sposobem dostawania tego, czego się chce.

Cyt. Iwona Chmura-Rutkowska, Teoretyczne wprowadzenie w główne problemy i tematy (w:)

Głosy przeciw przemocy. Poradnik - jak pracować z chłopcami i młodymi mężczyznami,